ก่อนที่นาฬิกาจะกลับหลัง
ก่อนที่ฉันจะลืมเรื่องวันนั้น เธอก็กลับมาหา
ย้อนเรื่องราวที่มีให้กลับมา
ยิ่งฉันพยายามจะหลับตา ยิ่งรู้สึกเหว่หว้า
แม้พยายามสักเท่าไร
ฝืนไม่ให้ใจ ย้อนไป
อยากที่จะลืมสักที
อยากจะหนีไปให้ไกล ทิ้งมันเอาไว้
อยากที่จะลืมสักที เจ็บแบบนี้ ฉันคงอยู่ไม่ไหว
หัวใจต้องการพอ อยากจะขอให้ลืมสักที
เชือกที่เธอเคยผูกให้ฉัน
มัดเป็นปมติดอยู่อย่างนั้น ไม่เคยแก้มันได้เลย
แม้จะดึงด้วยแรงเพียงไหน
แต่เชือกที่เธอเคยผูกเอาไว้ ยิ่งรัดให้เจ็บเหลือเกิน
และแม้พยายามสักเท่าไร
ฝืนไม่ให้ใจ ย้อนไป
อยากที่จะลืมสักที
อยากจะหนีไปให้ไกล ทิ้งมันเอาไว้
อยากที่จะลืมสักที เจ็บแบบนี้ ฉันคงอยู่ไม่ไหว
หัวใจต้องการพอ อยากจะขอให้ลืมสักที
อยากที่จะลืมสักที
อยากจะลบเลือนมันไป ทิ้งเรื่องเราไว้
อยากที่จะลืมสักที ต่อจากนี้ฉันควรปล่อยเธอไป
ฉันควรต้องเริ่มใหม่ ทิ้งเธอไปสักที
ฉันยังคงอยู่กับความหลัง เรื่องที่เราเคยมีวันนั้น
ภาพที่กอดลบไม่ออก ลืมไม่ได้สักที
แม้จะเดินมาไกลเพียงไหน แต่เรื่องดีๆ ที่เก็บเอาไว้
ยิ่งย้ำให้เจ็บเหลือเกิน สักที